حضرت زینب(س) در عاشورا

حضرت زينب سلام الله عليها در پنجم جمادي الاولي سال پنجم هجري متولد شد و در 15 رجبِ سال 65 ه ق وفات کرد و با توجه به اين كه واقعه عاشور سال 61 هجري قمري اتفاق افتاده است ايشان در آن زمان 56 سال داشتند.
دو (يا به نقل برخي سه) پسر از فرزندان حضرت زينب(س) از همسرشان عبدالله بن جعفر در واقعه کربلا حضور داشته و ايشان را همراهي مي‌کردند. آن‌ها در رکاب دايي بزرگوارشان حضرت اباعبدالله الحسين(ع) به شهادت رسيدند. حضرت زينب پس از شهادت علي اکبر(ع) آنان را آماده نبرد و جان فشاني در راه حق نمود. آنان را مي‌توان جزء اولين شهداي بني‌هاشم معرفي نمود که به طور خلاصه و مستند در ادامه به آن اشاره مي‌شود:
1- عَوْن بن‌عبداللّه بن‌جعفر**
سومين شهيد از بني‌هاشم، عَوْن بن‌عبداللّه بن‌جعفر بود.[1]
عَوْن بن‌عبداللّه به ميدان رفت و چنين رجز مي‏خواند:
إن تنكروني فأنا ابن‌جعفر شهيد صدق في الجنان أزهر
يطير فيها بجناح أخضر كفي بهذا شرفاً في المحشر
اگر مرا نمي‏شناسيد من پسر جعفر [طيار] هستم. آن شهيد راستين كه در بهشت، نوراني است و با بال‌هاي سبز پرواز مي‏كند و همين شرافت براي روز محشر كافي است.
او سه سواره و هيجده پياده را از دشمنان كشت و خود به دست عبداللّه بن‌قُطْنَة (قُطْبَة) طائي كشته شد.[2]
2- محمّد بن‌عبداللّه بن‌جعفر
سپس محمّد بن‌عبداللّه بن‌جعفر به ميدان رفت در حالي كه چنين رجز مي‏خواند:
نَشكُوا اِلَي اللَّهِ مِنَ الْعُدْوانِ‏ فِعالَ قَوْمٍ فِي الرَّدي‏ عمْيانِ‏
قَدْ تَرَكوُا مَعالِمَ القُرْآنِ‏ و أَظْهَروا الْكُفْرَ مَعَ الطُّغْيانِ
«از ستمگري و كردار دشمناني كه با كوري به فرومايگي افتاده ‏اند به خداوند شكايت مي‏كنيم، اينان نشانه ‏هاي قرآن را رها كرده و كفر و سركشي را آشكار ساخته ‏اند».
وي سخت جنگيد تا به شهادت رسيد.[3]‏ ابن‌شهراشوب مي‌گويد: او ده نفر از دشمنان را از پاي در آورد.[4] او سرانجام به دست عامر بن نَهْشَل تِيْمي به شهادت رسيد.[5]
3- شهادت عبيداللّه بن‌عبداللّه بن‌جعفر
ابوالفرج اصفهاني[6] و ابن‌شهراشوب[7] عبيداللّه بن‌عبداللّه بن‌جعفر را جزء شهداي كربلا ذكر كرده‏اند، كه به دست بِشْر بن‌حُويطر قانصي كشته شد.

[1] ـ طبري، تاريخ الامم والملوک، ج5، ص447؛ بَلاذُري، انساب الاشراف، ج3، ص406؛ شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص107.
[2] ـ . ابن‌شهراشوب، مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 115؛ طبري،تاريخ الامم والملوک، ج5، ص447؛ بَلاذُري، انساب الاشراف، ج3، ص406 ؛ شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص107؛ خوارزمي، مقتل الحسين ، ج2، ص27.
[3] ـ خوارزمي، پيشين، ج2، ص26.
[4] ـ ابن‌شهراشوب، پيشين، ج4، ص115.
[5] ـ طبري، پيشين، ج5، ص447؛ بَلاذُري، انساب الاشراف، ج3، ص406؛ شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص107.
[6] ـ ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص 61.
[7] ـ ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‌طالب، ج4، ص115.