نگاهي به درونمايه و محور سوره ي قريش/مژده هاي تمدن اسلامي

مژده هاي تمدن اسلامي

اينها به راستي پيش درآمد رسالت و نويد تمدني بودند [نابود کردن ابرهه و سپاهيانش]، زيرا در قريش از آيين يکتاپرستي ابراهيم، چيزي برجاي مانده بود.
آيا قريشيان کعبه را که خداوند از مصيبتها در امانش داشت، گرامي نمي داشتند؟ آيا خداوند نمي توانست در ميان مکيان، فرستاده اي برانگيزد تا آنان پيام رسان پروردگار به کرانه هاي گيتي شوند؟ آيا خداوند پيشوايان مسلمانان را از بني هاشم، که گزيدگان قريش بودند، برنگزيد؟ آيا او فرزندان محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) و علي (عليه السلام) را از ميان اين برگزيدگان، گزين نکرد؟
آري؛ پروردگار قريشيان را در پيرامون خانه خود و کوچ زمستانه و تابستانه ي آنان، الفت داد و براي آنان شهري فراهم آورد که در ميان شهرهاي جزيره ي عربي از همه پيشرفته تر بود، پس بايد خداوندِ آن خانه را بپرستند و از خرافه هاي جاهليت که در اندازه و زيبنده ي تمدن آنان نيست، کناره گيرند. آيا پروردگارِ اين خانه، آنان را در گرسنگي، غذا نداد؟ و از بيم دشمن آسوده خاطر نساخت؟ بر اين بنيان ماندن بر افسانه هاي پس ماندگي و هراس از چه رو؟
سوره ي قريش براي کامل کردن بينشهاي سوره ي فيل آمده است، چندان که گفته اند اين دو سوره، سوره اي واحد هستند.