(بسم الله الرحمن الرحیم)
گرچه اهل يمن از حضور حضرت علي(ع) در زمان رسول خدا(ص) در يمن خاطره خوشي
داشتندهمان، و تمايلاتي نسبت به آن حضرت(ع) ابراز مي داشتند؛ اما هرگز نميتوان در
مقايسه با کوفه، اين سرزمين را در اين زمان به عنوان پايگاهي براي شيعه معرفي کرد.
در کلمات بزرگاني همانند ابن عباس، اين پيشنهاد مطرح شد که امام حسين(ع) به سمت يمن
رفته، از آنجا داعيان خود را به اطراف بفرستد و نهضت خود را ساماندهي کند تا
بتواند در مقابل يزيد بايستد.
حال در اينجا اين پرسش مطرح ميشود که چرا امام(ع)
اصلاً اين گزينه را مدنظر قرار نداد؟
در پاسخ به اين پرسش بايد به امور زير توجه
داشت:
1. گرچه اهل يمن از حضور حضرت علي(ع) در زمان
رسول خدا(ص) در يمن خاطره خوشي داشتندهمان، و تمايلاتي نسبت به آن حضرت(ع) ابراز مي
داشتند؛ اما هرگز نميتوان در مقايسه با کوفه، اين سرزمين را در اين زمان به عنوان
پايگاهي براي شيعه معرفي کرد.
2. پيشينه اهل يمن نشان ميدهد که نميتوان در
مواقع بحراني بر روي آنها حساب ويژهاي باز کرد؛ زيرا در زمان حکومت حضرت علي(ع)،
همين يمنيان در مقابل سپاه نه چندان قوي و قدرتمند معاويه، در سلسله حملاتي (مشهور
به غارات)کوتاهي کرده و فرماندار خود عبيداللَّه بن عباس را تنها گذاشتند؛ به
گونهاي که او ناچار به کوفه فرار کرد و سپاهيان بيرحم معاويه به رهبري بسر بن ابي
ارطاة، به راحتي شهر را اشغال نمودند و عدهاي از مردم را - که در ميان آنها دو طفل
کوچک عبيداللَّه بن عباس نيز وجود داشتند - قتل عام کردند.
3. يمن در اين زمان از شهرهاي مرکزي و مهمّ مملکت
اسلامي به شمار نميرفت و مانند کوفه به شهرهايي همانند بصره، مدائن و ديگر شهرهايي
که امکان فراهم آمدن ياران امام(ع) و ملحق شدن آنها به سپاه آن حضرت در کوفه وجود
داشت، نزديک نبود.
4. سابقه ارتداد قبايلي از يمن در ماههاي آغازين
رحلت پيامبر اکرم(ص)، پيشينهاي منفي از اين کشور در اذهان باقي گذاشته بود و اين
احتمال وجود داشت که در صورت مرکزيت آن براي قيام امام حسين(ع) مردم، اين قيام عليه
حکومت را با آن پيشينه بسنجند و آنها را از يک سنخ ببينند؛ به ويژه آنکه دستگاه
حکومت اموي به خوبي ميتوانست از اين پيشينه در راه آلوده کردن قيام آن حضرت
بهرهبرداري کند.
5. دوري يمن از ديگر شهرهاي اسلامي و جدا افتادگي
آن، اين امکان رابه راحتي به حکومت اموي ميداد که در صورت وقوع قيام، آنرا به
راحتي سرکوب کند.
6. امام حسين(ع) در اين زمان دعوتي جدّي از سوي
يمنيان نداشت؛ بنابراين انگيزهاي در ميان آنان براي دفاع از آن حضرت در مقابل يزيد
وجود نداشت و انگيزههايي که در مردم کوفه براي دعوت از امام(ع) وجود داشت - حتي يک
صدم آنها - در يمنيان وجود نداشت؛ انگيزههايي همچون: دفاع عقيدتي از اهلبيت(ع)،
بازسازي مرکزيت کوفه در مقابل شام، احياي حکومت عدل علوي در کوفه، رهايي از ظلم و
ستم بني اميه و ... .
- لینک کوتاه این مطلب
»
ادیان نیوز
تاریخ انتشار:2 آذر 1393 - 13:19
مطالب مرتبط...
نظر شما...