چه شباهت‌هایی میان پیامبران الهی و امام زمان وجود دارد؟

در رابطه با شباهت‌های امام موعود به انبیای الهی روایاتی وجود دارد که به ذکر چند نمونه بسنده می‌کنیم:

۱. امام‌ زین‌العابدین علیه‌السلام فرموده است:
در قائم ما چند سنت از سنن پیامبران است؛ سنتی از آدم، سنتی از نوح، سنتی از ابراهیم، سنتی از موسی، سنتی از عیسی، سنتی از ایوب و سنتی از محمد، اما آن سنتی که از آدم و نوح دارد طول عمر است و آنچه از ابراهیم پنهان‌بودن ولادت و دوری‌گزیدن وی از مردم است.‌ از موسی ترس و غیبت از مردم، از عیسی اختلافی که مردم درباره او دارند و از ایوب، فرج بعد از شدت و از محمد، قیام با شمشیر را داراست».[۱]

۲. محمدبن‌مسلم روایت می‌کند که خدمت امام باقر علیه‌السلام رسیدم تا درباره مهدی علیه‌السلام از آن حضرت پرسشی کنم. پیش از آنکه من سؤالی بنمایم،‌ فرمود:
ای محمد‌بن‌مسلم، در قائم آل‌محمد پنج شباهت از پیغمبران است: شباهت یونس‌بن‌متی، یوسف‌بن‌یعقوب، موسی، عیسی و محمد صلوات‌الله علیهم.
شباهتی که به یونس دارد، غیبت اوست که بعد از پیری به‌صورت جوانی به‌سوی قریش بازگشت. شباهت او به یوسف، غیبت و پنهانی او از خواض خود و عموم مردم و برادرانش و اشکالی بود که کار او برای پدرش یعقوب پدید آورده بود،‌ با اینکه مسافت بین او و کسان و علاقه‌مندانش نزدیک بود.
شباهتی که به موسی دارد،‌ ترس پیوسته او از مردم و غیبت طولانی و مخفی‌بودن ماجرای ولایتش، و پنهان‌گشتن پیروان او به‌سبب آزار و خواری که بعد از وی به آنها رسید؛ تاجایی‌که خداوند متعال، فرمان را صادر کرد و بر دشمنانش پیروز داشت.
شباهت او به عیسی، اختلافی است که مردم درباره او دارند؛ زیرا جماعتی گفتند: او متولد نشده،‌ و عده‌ای گفتند: او مرده است، و گروهی نیز گفتند: او را کشتند و به دار آویختند.
و اما شباهتی که به جد خویش، محمد، دارد، قیام به شمشیر و کشتن دشمن خدا و جباران و گردنکشان و پیروزی وی به‌وسیله شمشیر و رعبی است که در دل‌ها پدید می‌آورد.
ازجمله علامات قیام او، خروج سفیانی از جانب شام و شخصی یمنی از یمن، صدایی آسمانی در ماه مبارک رمضان و نداکننده‌ای است که او را به نام و نام پدرش صدا می‌زند».[۲]

همچنین در روایات بسیاری آمده است که حضرت از نظر چهره و اخلاق، شبیه‌ترین مردم به پیامبر اسلام است. از امام عسکری علیه‌السلام چنین روایت شده: «او از جهت خَلق و خُلق شبیه‌ترین مردم به رسول خداست».[۳]

---

_{پی‌نوشت‌ها
۱. کما‌ل‌الدین، شیخ صدوق، ص۳۲۲.
۲. مهدی موعود، ترجمه و نگارش علی دوانی،‌ ص۴۸۱.
۳. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۲، ص۱۱۸.}