در نامه حضرت مهدی(علیه السلام) به شیخ مفید به چه مطالبی اشاره شده است؟

نامه‎های امام عصر به شیخ مفید که در منابع شیعی نقل شده، سه مورد است؛ یکی در صفر۴۱۰هـ.ق.، دیگری در شوال ۴۱۲هـ.ق. و توقیع سوم، در ذی‌حجه ۴۱۲هـ.ق. صادر شده است. در توقیع سوم آمده است:

اما بعد، سلام بر تو ‌‌ای دوست با اخلاص در دین که در اعتقاد به ما از روی علم و یقین امتیاز داری! در منظر تو، خداوندی را که جز او خدایی نیست، سپاس‎گزارده و از [سوی] او بر آقا و مولا و پیامبرمان حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و نیز خاندان پاکش درود و رحمت فرستادیم.
تو را ـ که برای یاری حق، [کار می‌‎کنی] خداوند توفیقت را دوام بخشد و پاداشت را به سبب سخنانی که با صداقت از جانب ما می‌‎گویی، افزون گرداند ـ آگاه می‌‎کنیم که به ما اجازه داده شده که تو را به شرافت مکاتبه مفتخر سازیم و موظف کنیم که آنچه به تو می‌‎نویسیم به دوستان ما که نزدت هستند، برسانی، تا خداوند به اطاعت از خود گرامیشان بدارد و با حراست و عنایت خود، امورشان را کفایت نموده، مشکلاتشان را برطرف سازد.

پس تو ـ که خداوند با یارانش در برابر دشمنان که از دینش خارج شده‎اند، تأییدت نماید ـ به آنچه که یادآور و متذکر می‌‎شوم، متوجه باش و در رساندن و ابلاغ آن به کسانی که به آنها اعتماد داری، طبق آنچه که برای تو ـ اگر خدا بخواهد ـ ترسیم و تعیین می‌‎کنیم، عمل نما.
ما اگرچه هم‌اکنون در مکانی دور از جایگاه ستمگران، سکنی گزیده‎ایم که خداوند صلاح ما و شیعیان با ایمان ما را مادامی که حکومت دنیا به دست تبهکاران است، در این کار به ما ارائه فرموده است؛ در همه حال بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ‌چیزی از اوضاع شما برای ما پنهان و مخفی نیست. از لغزش‎هایی که از برخی شیعیان سر می‌‎زند از وقتی که بسیاری از آنان میل به بعضی از کارهای ناشایسته نموده‎اند که نیکان گذشته از آن احتراز می‌‎نمودند و پیمانی را که از آنان برای توجه به خداوند و دوری از زشتی‎ها گرفته شده است را پشت سر انداخته‎اند، اطلاع داریم.

گویی آنان نمی‌‎دانند که ما شما را‌‌ رها نکرده و یادتان را از خاطر نبرده‎ایم که اگر جز این بود، بلا‌ها و مصیبت‎ها بر شما فرود می‌‎آمد و دشمنان، شما را ریشه‎کن می‌‎کردند؛ پس تقوای الهی را پیشه کنید و ما را یاری دهید تا از فتنه‎هایی که به شما روی آورده، نجاتتان دهیم؛ فتنه و آشوبی که هرکس مرگش فرا رسیده باشد، از آن دور نماند و هر آنکه به آرزوی خود رسیده باشد، از ورطه آن به سلامت می‌‎رود و آن فتنه، نشانه نزدیکی حرکت و جنبش ما و آگاه‌کردن شما به امر و نهی ماست. خداوند نور خود را تمام خواهد کرد، گرچه مشرکان را خوش نیاید.

به تقیه چنگ زنید؛ چراکه هر آتشی که جاهلیت را برافروزد، گروه‎های اموی آن را شعله‎ور ساخته و با آن، گروه هدایت شده را بیمناک سازند. من عهده‎دار نجات کسی هستم که در آن فتنه برای خود مقام و جایگاهی نجوید و در عیب‎جویی از آن، به راهی پسندیده گام گذارد.
از حادثه‎ای که هنگام فرا رسیدن جمادی‌الاولی در همین سال روی خواهد داد، عبرت گیرید و از خوابی که شما را فرا گرفته است، برای حوادث بعدی آماده و بیدار شوید. به زودی از آسمان، نشانه روشن و آشکار و از زمین نیز علامتی همانند آن برای شما پدیدار می‌‎شود. در مشرق زمین حوادثی غمبار و نابسامان، روی خواهد داد و بعد از آن، گروه‎هایی که از اسلام روی‎گردانیده، خروج کرده‎اند، بر عراق سلطه خواهند یافت و بر اثر بدکاری و سوء اعمال آنان، اهل عراق، دچار سختی معیشت می‌‎گردند. پس از مدتی، با هلاکت و نابودی فرمان‎روایی بدکار، ناراحتی‎ها برطرف می‌‎شود و سپس پرهیزکاران نیکوکار از هلاکت و نابودی [او] شاد می‌‎گردند.
کسانی که از گوشه و کنار دنیا به حج می‌‎روند، به همه آرزو‌ها و اهداف خود می‌‎رسند و هرچه می‌‎خواهند در دسترس آنها وجود خواهد داشت. ما نیز در آن وقت برای آسان کردن حج آنان بر طبق دل‎خواهشان، برنامه داریم که با انسجام و نظم ظاهر می‌شود.

بنابراین، هر یک از شما باید کاری کند که وی را به محبت و دوستی ما نزدیک نماید و از آنچه خوشایند ما نیست و باعث کراهت و خشم ماست، دوری گزیند؛ زیرا امر ما ناگهان فرا می‌‎رسد؛ هنگامی که توبه و بازگشت برای کسی سودی ندارد و پشیمانی او از گناه، وی را از کیفر ما نجات نمی‌‎بخشد.
خداوند، راه رشد و هدایت را به شما نشان دهد و به لطف و رحمت خود، وسایل توفیق را برایتان فراهم فرماید![۱]

---

_{پی‎نوشت‎ها
۱. احتجاج، طبرسی، ج۲، ص۵۹۶.}