آیا این روایت از امام زمان است که «هر که در جمعی از مردم نام مرا ببرد، لعنت خدا بر او باد»؟

البته در متن روایت «الناس» آمده و معمولاً ائمه علیهم‌السلام این کلمه را برای عامه (اهل سنت) و کسانی که امامت آنها را قبول نداشته‌اند، به کار می‌برده‌اند؛ لذا منظور ترک تقیه و ذکر نام ائمه در محافل اهل‌ تسنن است که باعث تحریک و تشنج می‌شود. و باید توجه داشت که در متن روایت «باسمی» آمده؛ یعنی حق تصریح به نام را ندارید؛ زیرا در غیبت صغرا باعث جست‌وجو از امام و اذیت شیعیان می‌شده است. پس منظور از مردم، شیعیان و جلسات و محافل مرسوم امروزی نیست. علاوه بر این، بردن نام مخصوص امام مراد است، نه یاد امام بودن؛ زیرا روایات دیگری به این مضمون داریم که ائمه علیهم‌السلام به شیعیان توصیه می‌کردند که جمع شوند و مجالس یاد اهل‌بیت تشکیل دهند و بدانند که این مجالس موجب مغفرت آنان می‌شود و ملائکه در چنین مجالسی شرکت می‌جویند و برای آنان دعا می‌کنند.[۲]  

---

_{پی‌نوشت‌ها}