آیا امام زمان به صدقات و اعمال مستحبی ما، نیازمند است؟

در مواضع بسیاری از منابع روایی، به اعمالی که شیفتگان برای مقتدای خود انجام داده‌اند، برمی‌خوریم که از طرف امامان تأیید شده‌اند و آن اعمال را دارای ارزش معنوی دانسته‌اند؛ از جمله:

در روایتی آمده است که شخصی به امام کاظم علیه‌السلام عرض کرد: روز عید فطر که فرا می‌رسد شروع می‌کنم به یک ختم قرآن برای رسول الله و یک ختم قرآن برای حضرت فاطمه و یک ختم قرآن برای امامان‌ علیهم‌السلام و یک ختم برای شخص شما، آیا این کار ثوابی برایم دارد؟
حضرت در جواب فرمودند: ثوابش آن است که در روز قیامت با آنان خواهی بود.
آن شخص می‌گوید: گفتم الله اکبر، چنین ثوابی برای من است؟ حضرت سه مرتبه فرمود: بلی، بلی، بلی.[۱]

وقتی بررسی می‌کنیم درمی‌یابیم که در عالم ماده و فیزیک هیچ حرکت و عملی بدون بازتاب و اثر نیست و کوچک‌ترین عمل فیزیکی، مانند برخورد دو جسم خرد با هم، دارای اثر است؛ حال چگونه می‌شود حرکات روحانی و معنوی که در نشئه روحانیت است و تأثیر در آن عالم با دنیای فیزیک قابل مقایسه نیست، بدون اثر باشد؟
اگرچه پیامبر و سایر امامان نیازمند اعمال ما نیستند، ولی خداوند درارای فضلی عظیم است و هیچ عملی را بدون اثر نمی‌گذارد، به‌ویژه اگر برای اولیای او باشد.
همچنین باید گفت در روابط عاطفی هدیه از بهترین راه‌ها برای ابراز محبت است که محبت طرف مقابل را به دنبال دارد. شخصیت‌ها هرچه بزرگ‌تر و ستودنی‌تر باشند از هدیه، چه مادی و چه معنوی، خشنود می‌شوند؛ امام زمان نیز که قطب عالم امکان است، از اهدای یک سوره قرآن و یا صدقه از طرف آن حضرت، دل‌شاد می‌شود و در پی جبران و پاسخ به محبت‌کننده برمی‌آید و هدیه‌کننده را به محبّت دوباره افتخار می‌دهد.

ازسویی طبق روایات و احادیث، حضرت ولی عصر دارای زندگی طبیعی و معمولی هستند، آن حضرت هم مانند سایر مردم در معرض امراض طبیعی و آفات و گرفتاری‌های جسمی و اندوه‌های روحی می‌باشند؛ بنابراین صدقه، دعا، نماز و هدایای معنوی دیگر که به فرموده امامان، دورکننده بلاها هستند، آن حضرت را از بلایا دور می‌دارد و در سلامت جسم و جان آن عزیز اثر خواهد داشت.
مهم‌تر اینکه میان هدیه‌دهنده و هدیه‌گیرنده ارتباط عاطفی و مهر برقرار می‌گردد. این عمل ما را به او و او را به ما متوجه می‌سازد و این ارتباط ما را به رنگ و خوی او آشنا و صدای نیاز ما را به او می‌رساند و پاسخ پدرانه او را بر جان ما فرود می‌آورد، دل کوچک ما را به قلب بزرگ قطب عالم امکان پیوند می‌زند و جویبار عبادات ما را به دریای مواج بندگی او متصل می‌سازد و نهال خرد و ساقه نازک وجود ما را در سایه‌سار آن شجره فراگیر الهی به سایه می‌نشاند؛ ستاره وجود ما را از ماه و خورشید جهان تاب هستی او روشن می‌سازد.[۲]

معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
• صدقه‌ای برای او، سید جعفر رفیعی؛
• وظایف منتظر، منصور پهلوان؛
• وظایف مؤمنین در عصر غیبت، سید علی حسینی؛
• پیوند معنوی با ساحت قدس مهدوی، دبیر همدانی؛
• وظایف منتظران امام عصر، عبدالرحمن انصاری؛
• دومین غدیر، سید جعفر موسوی نسب.

---

_{پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۹۸، ص۵.
۲. یاد محبوب، سید حسین حسینی، سید علی رضوی، ص۲۷.}