آنچه در ذیل می خوانید بخشی ازپرسش ها و پاسخ های آیت الله مظاهری در خصوص حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها است که درکتاب «اندیشه های ناب» به چاپ رسیده است.
روايات متعدّدي در خصوص حوض كوثر ذكر شده است.[2] اين حوض بنابر آنچه در روايت نبّي مكرّم صل الله علیه وآله خطاب به اميرالمؤمنين علیه السلام آمده است، تحت عرش الهي جاري است و توصيفات خاصّهاي دارد كه پيامبر مكرّم بيان فرموده و سپس ميفرمايند: « يَا عَلِيُّ إِنَّ هَذَا النَّهَرَ لِي وَ لَكَ وَ لِمُحِبِّيكَ مِنْ بَعْدِي»؛[3] آنچه از مجموع اين روايات به خوبي برداشت و تفسير ميشود، آن است كه در عالم قيامت، كساني كه اهل بهشت هستند، به دستِ ولايت، از آب آن حوضِ مطهّر مينوشند و مورد شفاعت واقع ميگردند و ساقي آن حوض، اميرالمؤمنين علیه السلام است و حكمت اين مسأله آن است كه اهل بهشت به وسيلة ولايت كه هدايت تكويني در دست اوست و واسطة فيض بين خدا و مخلوق است، به بهشت ميروند و بدون شفاعت آن بزرگان و بدون راهنمايي و هدايت يافتن از مقام ولايت، ورود در بهشت كه همان مراتب قرب الهي است، ممكن نخواهد بود و چنانکه در پاسخ سؤال قبلي گفته شد، حقيقت كوثر، وجود مقدّس حضرت زهرا سلام الله علیها است كه تطهير و تزكيه اهل بهشت، مرهون آن وجودِ طاهره مطهره است.
رابطه حضرت زهرا سلام الله علیها با شب قدر چيست؟ و اينكه ميفرمايند: « كسي كه فاطمه را درك كرد، شب قدر را درك ميكند» به چه معنا است؟
اينگونه روايات [4]
كه در موارد ديگري هم وارد شده نظير آنكه فرمودهاند: شب نيمه شعبان، شب
قدر است،[5] به اين معناست كه شبِ قدرِ معهود [6] كه در ماه مبارك رمضان
واقع گرديده، موجب تقرّب بندگان به خداي تعالي است و هركس در آن شب، براي
تقرّب به خداوند سبحان تلاش كند، به درجات قرب او دست خواهد يافت. همچنين
متابعت از حضرت زهرا سلام الله علیها يا عبادت در شب نيمه شعبان، مثل شب
قدر، موجب عنايت خاصّ الهي و مايه قرب او به خداوند تعالي است.
چرا نام حضرت مريم در قرآن آمده، ولي نام حضرت فاطمه سلام الله علیها در قرآن نيامده است؟
اوّلاً صرف آمدن اسم يك شخص در قرآن كريم، فضيلتي نيست؛ زيرا در قرآن اسم
ناصالحان و ناپاكان نيز آمده است مثل شيطان، فرعون، قارون، ابولهب و نظاير
آن، و همچنين نام همه انبياء و اولياء الهي هم در قرآن كريم ذكر نشده و
فقط نام تعدادي از انبياء در قرآن شريف آمده است.
ثانياً از نظر ادبي، در برخي مواقع، نام كسي يا مطلبي را ذكر كردن به شکل
كنايه، رساتر و بهتر است، از اين جهت نام مبارك اميرالمؤمنين علي علیه
السلام نيز در قرآن كريم تصريح نشده، ولي با كنايه بهطور مكرّر و متعدّد
از آن حضرت و مقام ولايت و امامت آن بزرگوار و جانشينان و فرزندانشان ذكر و
ياد شده است.[7]
پی نوشت ها:
[1]. بحارالانوار، ج 8، صص 29- 16، باب 20- صفة الحوض و ساقيه صلوات الله عليه.
[2]. بحارالانوار، ج 8، صص 29- 16، باب 20- صفة الحوض و ساقيه صلوات الله عليه.
[3]. [اي علي! همانا اين حوض براي من، تو و دوستان تو بعد از من است]. بحارالانوار، ج 8، ص 18 به نقل از أمالي المفيد، ص 294: «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ لَمَّا نَزَلَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ قَالَ لَهُ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مَا هُوَ الْكَوْثَرُ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ نَهَرٌ أَكْرَمَنِيَ اللَّهُ بِهِ. قَالَ عَلِيٌّ إِنَّ هَذَا النَّهَرَ شَرِيفٌ فَانْعَتْهُ لَنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ يَا عَلِيُّ الْكَوْثَرُ نَهَرٌ يَجْرِي تَحْتَ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَاؤُهُ أَشَدُّ بَيَاضاً مِنَ اللَّبَنِ- وَ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ وَ أَلْيَنُ مِنَ الزُّبْدِ حَصَاؤُهُ الزَّبَرْجَدُ وَ الْيَاقُوتُ وَ الْمَرْجَانُ- حَشِيشُهُ الزَّعْفَرَانُ تُرَابُهُ الْمِسْكُ الْأَذْفَرُ قَوَاعِدُهُ تَحْتَ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- ثُمَّ ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ يَدَهُ عَلَى جَنْبِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَ قَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّ هَذَا النَّهَرَ لِي وَ لَكَ وَ لِمُحِبِّيكَ مِنْ بَعْدِي.»
[4]. تفسير فرات الكوفي، ص 581: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَنَّهُ قَال إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ، اللَّيْلَةُ فَاطِمَةُ وَ الْقَدْرُاللَّهُ فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَةَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَكَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ.»
[5]. وسائل الشّيعة، ج 8، ص 106: «وَ إِنَّهَا اللَّيْلَةُ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ بِإِزَاءِ مَا جَعَلَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ لِنَبِيِّنَا ـ شب نيمه شعبان، شبي است که خداوند آن را براي ما اهل بيت، به ازاي شب قدر براي پيامبر اکرم قرار داده است.»
[6]. حقيقي و وعده داده شده.
[7]. بعضي از اين آيات عبارتند از: بقره / 207؛ آل عمران/ 61؛ مائده / 55؛ هود / 17؛ رعد / 43؛ احزاب / 33 و ... . جهت آگاهي بيشتر در مورد آياتي که در رابطه با حضرت زهرا در قرآن شريف وجود دارد، و نيز ملاحظه روايات وارده در ذيل هر آيه، ر.ک: بحارالانوار، ج 23، صص 392-167 ؛ ج 24، صص 402-1 ؛ ج 35، صص 436-183؛ عوالم، ج 11، صص 116-97 ؛ الموسوعة الکبري عن فاطمة الزّهراء ج 22، صص168-7 ؛ مظهر حق، صص 101-31.
[8]. بقره / 37: «سپس آدم از پروردگارش كلماتى را دريافت نمود.»
[9]. الخصال، ج 1، ص 270: «سَأَلْتُ النَّبِيَّ عَنِ الْكَلِمَاتِ الَّتِي تَلَقَّاهَا آدَمُ مِنْ رَبِّهِ فَتَابَ عَلَيْهِ قَالَ: سَأَلَهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَيَّ فَتَابَ عَلَيْهِ ـ ابن عباس از پيامبر اکرم از کلماتي که آنها را آدم از پروردگار آموخت و در نتيجه پروردگار توبه او را پذيرفت، پرسيدم. آن حضرت فرمودند: آن کلمات محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين بودند که چون آدم نام آنان را بر زبان آورد، خداوند توبه او را پذيرفت.» ر.ک: الدرّ المنثور، ج 1، ص 147.
مطالب مرتبط...
- وقتی حضرت زهرا(سلام الله علیها) قصد نفرین داشتند
- شخصی که حوادث را تا قیامت می دانست
- آيا واژه اميرالمؤمنين فقط مخصوص حضرت علي ـ عليه السلام ـ است يا به ديگران نيز گفته ميشود؟
- امام زمان ـ عليه السلام ـ وقتي كه به ديوار كعبه تكيه مي دهند (در هنگام ظهور) اولين كلمه اي كه بر زبان مي آورند چيست؟
- چرا نام حضرت على عليه السلام در قرآن نیامده است؟!