آیا می‌توان سخن افرادی را که ادعا دارند امام زمان را در خواب دیده‌اند پذیرفت؟

ما هم‌اکنون در دوران غیبتِ کبرای امام مهدی علیه‌السلام به‌سر می‌بریم. این دوران هم‌چنان که از عنوان آن پیداست، زمان پنهان‌بودن امام مهدی علیه‌السلام از دیدگاه همه است و کسی توفیق ملاقات حضرت را ندارد، اما در موارد استثنایی، کسانی که از نظر تقوا و فضیلت، مراتب عالی داشته باشند، این سعادت را می‌یابند که جمال نورانی آن حضرت را ببینند. البته این گروه، اندک و انگشت‌‌شمارند. ازاین‌رو، در دوران غیبت کبرا و به مقتضای غایب‌بودن حضرت، روال طبیعی این است که کسی حضرت را نبیند و ملاقات با آن حضرت جنبه استثنایی دارد؛ بنابراین، ما هم باید بنا را بر این بگذاریم که کسی حضرت را ندیده است و اگر کسی هم ادعای ملاقات کرد، تنها در صورتی که مطمئن شویم از نظر معنویت مراتب بالایی دارد، سخن او را می‌پذیریم.
در این‌باره توجه شما را به دو نکته جلب می‌کنیم:
۱. تقوا و معنویت، چیزی نیست که بتوان آن را از ظاهر افراد و با برخوردی معمولی شناخت؛ بنابراین، در مقام پی‌بردن به تقوا و فضیلت، به ظاهر افراد اعتماد نکنید. البته منظور این نیست که به مردم سوءظن داشته باشید، اما چون شرط ملاقات با امام مهدی علیه‌السلام داشتن مراتب عالی تقواست، تا به این شرط یقین پیدا نکردید، ادعای کسی را باور نکنید.
۲. اساساً کسانی که اهل تقوا و فضیلت‌اند و توفیق شرف‌یابی به محضر مبارک امام زمان را می‌یابند، رازدار و سرّ نگه‌ دارند. روش بزرگان در طول تاریخ هم این بوده که برای پرهیز از شهرت و جلب‌نکردن توجه دیگران، ملاقات خود را مخفی می‌داشته‌اند و تنها در‌صورت ضرورت یا موردی که مصلحت مهمی در میان بوده، آن را برای دیگران ابراز می‌کردند.
«آن را که خبر شد خبری باز نیامد»
هر که را اسرار حق آموختند
        مُهر کردند و دهانش دوختند
بنابراین، باید به کسانی که ادعای شرف‌یابی به محضر امام مهدی علیه‌السلام را دارند و همیشه از ملاقات و ارتباط با آن حضرت دم می‌زنند، سوءظن داشته باشیم؛ مگر اینکه با رفت‌و‌آمد و ارتباط پیوسته و چندین ساله، او را کاملاً بشناسیم و در تقوا و فضیلت او کمترین تردیدی نکنیم. توجه داشته باشیم که فراوان‌اند شیّادانی که دنبال کسب جاه و مقام‌اند و در راه رسیدن به شهرت و مقام، از عواطف و احساسات پاک مردم نیز نمی‌گذرند؛ پس باید مواظب باشیم بازیچه دست چنین افرادی نشویم.
البته باید به این نکته نیز توجه داشت که بعضی از افراد که ادعای ارتباط و ملاقات با امام عصر را دارند، افرادی ساده و بدون کَلَک‌اند، ولی چون زودباور و تا حدودی خیالاتی هستند، زود یقین پیدا می‌کنند؛ بنابراین، ادعاهای چنین افرادی با اینکه پذیرفتنی نیست (چرا که دچار خیالات شده و مثلاً یکی از مؤمنان و صالحان را دیده و خیال کرده‌اند او امام زمان است)، اما چون قصد و غرض سوئی هم ندارند، گناه‌کار نیستند، البته ادعای آنها برای ما حجت و دلیل نمی‌شود و نمی‌توانیم به چنین ادعاهایی ترتیب اثر بدهیم، مگر آنکه همراه با شواهد و قرینه‌های معتبر باشد.