آیا امام زمان در کودکی نیز از نظرها پنهان بودند؟

ابتدا باید منظور از غیبت و غایب‌بودن امام را بدانیم. غیبت امام، به معنای نیست‌شدن و عدم حضور ایشان در بین ما نیست، بلکه غیبت یعنی ناشناس‌بودن امام؛ به عبارت دیگر حضرت در جامعه حضور دارد، در کوچه و خیابان رفت و آمد می‌کند و مردم او را می‌بینند، اما کسی او را نمی‌شناسد. هر کس امام زمان را می‌بیند، گمان می‌کند یک فرد عادی را دیده است؛ بنابراین می‌گوییم امام غایب است و آن حضرت از زمان تولدشان ناشناس بوده‌اند.
امام زمان از بدو تولد تا پنج‌سالگی نزد پدر بزرگوار خویش بوده و امام عسکری علیه‌السلام ایشان را مخفی می‌نموده و تنها به شیعیان امین نشان می‌داده است. حضرت بعد از شهادت پدرشان، در پنج سالگی به امامت رسید و از آن زمان تا پایان غیبت صغرا (حدود هفتاد سال)، کسی غیر از نایبان خاص امام، کسی با ایشان ارتباط نداشت. پس از این دوران در ۷۵ سالگی، غیبت کبرا آغاز شد. از آغاز غیبت کبرا ارتباط با ایشان قطع شده و کسی از محل اقامت ایشان خبردار نگشت.
لکن در روایات آمده است، امام در میان جامعه حضور دارند و شاهد اعمال و گفتار مردم هستند.[۱]

---

^{پی‌نوشت‌ها
۱. ر.ک: الغیبة، نعمانی، ص۱۶۳ و ص۱۴۴.}