فعالیت های برخی از شبکه های فارسی زبان ماهواره ای را میتوان در این چهارچوب تحلیل کرد. وقتی مدیر شبکه فارسی زبان "سون 7 " مسیحی که خود را کشیش هرمز می نامد صلح و آرامش را بهانه ای برای عدم انتقاد و یا هرگونه نظر درمورد رهبران سیاسی و مذهبی مسیحی قرار می دهد نمی توان توقعی بیش از این از چنین شبکه هایی داشت.
این فرد در یکی از برنامه های خود مدعی می شود: "ما مسیحیان برای صلح و آرامش آمدیم، حتی حق نداری علیه رهبران سیاسی و مذهبی ات صحبت کنی، منفی صحبت کنی، تلخ صحبت کنی". سخنانی که دیگر حتی برای مخاطبان شبکه هم طرفداری ندارد.
به عبارت دیگر یک مسیحی حتی حق سوال از عملکرد سران کشورهای خود را ندارد. سوال از اینکه؛
ـ چرا سران کشورهای غربی که غالبا همه مسیحی هستند با چراغ سبز خود زمینه را برای جنایات داعش، آل خلیفه و آل سعود، کشتار مردم مظلوم سوریه و یمن بوجود آوردند؟
ـ چرا باید میزان زیادی از بودجه سالیانه دولت هایشان صرف تسلیحات نظامی و جنگ و تنش شود درحالی که بیکاری و فقر در خیلی از این کشورها بیداد می کند؟
ـ چرا نباید آزادی بیان برای همه موضوعات یکسان باشد چرا نمی توان از هلوکاست حتی سوال کرد و دهها سوال دیگر...
نکته جالب توجه این که، برنامه های همین فرد در شبکه سون سرشار از انتقاد و تخریب علیه سیاست ها و مسئولین حکومت ایران بوده و انتقاد فقط از رهبران مسیحی ممنوع است!