(بسم الله الرحمن الرحیم)
دکتر رجبی دوانی - پژوهشگر تاریخ اسلام
پیامبر جنایتکاران
عرصهی «جنگ نرم» را، از آنجایی که با باورهای مردم و جایگاه رسالت
درافتاده بودند، عفو نمیکردند. دو نفر در این زمینه بسیار شاخصاند: یکی
نذر بن حارث که دست بر قضا پسرخالهی پیامبر نیز بود و دیگری عقبه بن
ابی معیط. این دو شخص از راههای تبلیغاتی و نرم سراغ اسلام آمدند.
بهطور کلی نبی مکرم اسلام(ص) ، عاملان بهاصطلاح امروزی « جنگ سخت»
(کسانی که پیکار میکردند و ضربههای جانی وارد مینمودند) را میبخشیدند.
برای نمونه، ابوسفیان، وحشی (قاتل حمزه سیدالشهدا)، سفان بن امیه (از
بزرگان قریش)، مروان بن حکم، عبدالله بن سعد بن سهل و... در زمان فتح
مکه ابراز پشیمانی کردند و پیامبر نیز در موضع قدرت قرار داشتند و آنها
را عفو کردند.
اما در نقطهی مقابل،
پیامبر جنایتکاران عرصهی «جنگ نرم» را، از آنجایی که با باورهای مردم و
جایگاه رسالت درافتاده بودند، عفو نمیکردند. دو نفر در این زمینه بسیار
شاخصاند: یکی نذر بن حارث که دست بر قضا پسرخالهی پیامبر نیز بود و
دیگری عقبه بن ابی معیط. این دو شخص از راههای تبلیغاتی و نرم سراغ
اسلام آمدند.
آنها به مدینه و سراغ
یهودیان رفتند تا از آنها علیه اسلام کمک بگیرند. مسائلی از یهود آموختند
تا به خیال خود، از پیامبر بپرسند و حضرت نتواند پاسخ آنها را دهد تا در
نتیجه، رسالت ایشان ضایع شود. نذر بن حارث که به ایران آمده و با
داستانهای ایرانی آشنا بود، زمانی که پیامبر در کنار دیوار کعبه از طریق
بیان داستانهای اقوام سلف (هود، ثمود و...) مردم را به اسلام دعوت
میکردند، یک چهارپایه در مقابل پیامبر میگذاشت و مردم را به گوش دادن
داستانهای ایرانی فرامیخواند تا بدینوسیله مردم را از اطراف پیامبر
پراکنده کند.
- لینک کوتاه این مطلب
»
مشرق نیوز
تاریخ انتشار:27 آذر 1395 - 0:06
مطالب مرتبط...
نظر شما...