بصائر از امام صادق(عليه السلام) آورده است : خدا ذو القرنين را در انتخاب دو ابر آرام و ناآرام مخيّر كرد ، كه آرام را برگزيد ، كه در آن رعد و برق نيست . اگر هم ابر ناآرام را مى خواست ، به او داده نمى شد ، چون خدا آن را براى قائم ذخيره كرده بود .
اختصاص /326 و در چاپى ديگر 199 ، اثبات الهداة 3/521 و بحار 52/321 .
اين سخن امام ( پنج زمين آباد است ) اشاره دارد كه با آنان ارتباط برقرار مى شود ، آيه مى فرمايد :
«
اى گروه جن و انس ! اگر مى توانيد از مرزهاى آسمان ها و زمين بگذريد ، پس
بگذريد اما هرگز نمى توانيد ، مگر با نيرويى فوق العاده » ( رحمن /33 ) . اين آيه دلالت دارد كه انسان مى تواند از مرز آسمان ها و زمين خارج شود و
به جاهاى ديگر برود ; يعنى اينكه در زمان ظهور امام(عليه السلام) ، زندگى
روى زمين وارد مرحله جديدى مى شود ; و اوج آن، راهيابى به جهان آخرت و بهشت
است كه جهان كنونى ، با زمان و مكان و داشته هاى خود ، به سوى آن روانه
است ، تا بدانجا برسد .
امام باقر(عليه السلام) درباره قدرت امام و
ياران خاص ايشان فرمود : ذو القرنين عبد صالحى بود كه براى خدا كوشيد .
خدا به او پاداش داد و ابر را به تسخير وى درآورد و زمين برايش درهم
نورديده شد و نور و روشنايى برايش گسترده شد ، او در شب تاريك ، مانند روز
روشن ، مى ديد .
خدا ابر را براى تمام امامان بر حق ، تسخير كرده و به
خاطر مصلحت مسلمانان و اصلاح ذات بين ، ابرها آنان را به مشرق و مغرب مى
برند . مهدى نيز چنين قدرتى دارد . ( الخرائج 2/930 )
از اين زاويه
مى توان معناى آيات و احاديثى كه از « رجعت » و بازگشت عده اى از پيامبران و
امامان سخن مى گويد را فهميد ; كه اينها پس از مهدى(عليه السلام) به دنيا
برمى گردند تا حكومت كنند . از جمله اين احاديث ، امام زين العابدين در
تفسير آيه : « إن الذى فرض عليك القرآن لرادّك إلى معاد ; كسى كه قرآن را
بر تو فرض كرد ، تو را به زادگاهت برمى گرداند » ( قصص /85 ) فرمود :
پيامبر(صلى الله عليه وآله) به ميانتان برمى گردد . ( بحار 53/56 )
از
امام صادق(عليه السلام) درباره آيه 83 سوره نمل پرسيدند : « روزى كه از هر
امتى ، گروهى را كه آيات ما را تكذيب مى كردند ، محشور مى كنيم و آنها را
نگه مى داريم ، تا به يكديگر ملحق شوند » فرمود : مردم چگونه معنا مى كنند ؟
گفتند : مى گويند آيه مربوط به قيامت است . امام فرمود : مگر ممكن است كه
خدا در قيامت ، از هر امتى ، گروهى را نگه دارد و بقيه را رها كند ؟! آيه
مربوط به رجعت است ( كه عده اى را به دنيا برمى گرداند ). آيه قيامت اين
است : « و حشرناهم فلم نغادر منهم أحداً . . . ; همه انسان ها را برمى
انگيزيم و احدى را وا نمى گذاريم . . . » ( كهف /47 ) بحار 53/40 .
ابو
بصير مى گويد كه ابو جعفر(عليه السلام) از من پرسيد : عراقيان رجعت را
قبول دارند ؟ گفتم : قبول ندارند ! فرمود : آيا قرآن نمى خوانند ؟! ( بصائر
/25 ) زراره مى گويد كه از اباعبدالله(عليه السلام)درباره امر مهم رجعت
پرسيدم ، فرمود : آنچه مى پرسى ، هنوز زمانش نرسيده (بعد امام اين آيه را
خواند :) « بل كذّبوا بما لم يحيطوا بعلمه ولما يأتهم تأويله ; آنچه را نمى
دانستند ، تكذيب كردند اما هنوز محقق نشده است » ( بحار 53/40 ) .
در
روايتى آمده است : رجعت مخصوص عده اى خاص است و همگانى نيست . فقط كسانى
كه ايمان خالص يا مشرك خالص اند ، رجعت مى كنند . ( بحار 53/36 ).