برخی از فضائل امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در کتب اهل سنت ‏

پیامبر اکرم (ص) فرمود: حسن و حسین دو فرزندان من هستند، هر کس آن دو را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر کس مرا دوست بدارد، خدا او را دوست خواهد داشت.

یکی از شبهات وهابیت این است که چه دلیلی بر فضیلت حسن و حسین وجود دارد؟!

پاسخ: اولاً ادله عقلی و نقلی (قرآنی و روایی) شیعه درباره برتری علمی و عملی امامان از جمله امام حسن و امام حسین (ع) بر دیگران و عصمت آن‌ها در کتاب‌های اعتقادی به طور مفصل آمده است و جایی برای این حرف‌ها باقی نمی‌گذارد و به نظر ما هم از قرآن کریم و هم از روایات معتبر و هم از طریق استدلال عقلی این مساله قابل اثبات است.

ثانیاً با مراجعه به کتب اهل سنت نیز فضائل زیادی درباره امام حسن و امام حسین(ع) می‌یابیم. تنها به عنوان نمونه به برخى از فضایل این دو بزرگوار در کتب اهل سنت، اشاره می‌شود.

1- ابن کثیر به سندش از جابر بن عبداللَّه نقل کرد که رسول‏ خدا(ص) فرمود: «هر کس دوست دارد به آقاى جوانان اهل بهشت نظر کند، باید به حسن ‏بن على نظر کند». (البدایة و النهایة، ج 8، ص 35)

2- ابن‏ عباس مى‌‏گوید: «حسن‏ بن على 25 بار پیاده به حج رفت، در حالى‏ که اسبان نجیب او را همراهى مى‌‏کردند و اموالش را با خداوند سه مرتبه تقسیم کرد». (سنن بیهقى، ج 4، ص 331؛ البدایة و النهایة، ج 8، ص 37)

3- ابن حجر هیثمى مى‌‏نویسد: «حسن، آقایى کریم، بردبار، زاهد، داراى وقار و حشمت، اهل جود و مورد مدح و ستایش بود». (صواعق المحرقة، ص 82)

4- ابن‏ صباغ مالکى مى‌‏نویسد: «کرم و جود غریزه‌‏اى بود که در آن حضرت کاشته شده بود». (الفصول المهمة، ص 157)

5- ابن‏ کثیر مى‌‌‏گوید: «حسن هر گاه نماز صبح را در مسجد رسول خدا به جاى مى‌‏آورد، در مصلاى خود مى‌‏نشست و ذکر خدا مى‏‌گفت تا خورشید بالا آید». (البدایة و النهایة، ج 8، ص 37 و 38)

6- حاکم نیشابورى به سندش از سلمان نقل کرده که رسول خدا(ص) صلى الله علیه و آله فرمود: «حسن و حسین دو فرزندان من هستند. هر کس آن دو را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر کس مرا دوست بدارد خدا او را دوست خواهد داشت. هر کس خدا او را دوست بدارد داخل بهشت خواهد کرد. هر کس این دو را دشمن بدارد مرا دشمن داشته و هر کس مرا دشمن بدارد خدا او را دشمن داشته و هر کس خدا او را دشمن بدارد به جهنم خواهد برد». (مستدرک حاکم، ج 3، ص 166)

7- انس‏ بن مالک مى‏‌گوید: «بعد از شهادت حسین ‏بن على سر او را نزد ابن ‏زیاد آوردند، او با چوب به دندان‏‌هاى حضرت زد، در دلم گفتم چه کار زشتى مى‌‏کنى، جایى را چوب مى‌‏زنى که رسول خدا(ص) مى‌‏بوسید». (ذخائر العقبى، ص 126)

8- معاویه به عبداللَّه ‏بن جعفر گفت: «تو سید و سرور بنى ‏هاشم هستى، او در جواب گفت حسن و حسین بزرگ بنى ‏هاشم‌‏اند». (کامل سلیمان، حسن ‏بن على(ع)، ص 173)

9- ابن‏ حجر عسقلانى مى‌‏نویسد: «حسین‏ بن على ‏بن ابى ‏طالب، هاشمى، ابوعبداللَّه، مدنى، نوه رسول خدا و دسته گل او از دنیا و یکى از دو بزرگوار جوانان‏ اهل ‏بهشت است». (تهذیب التهذیب، ج 2، ص 299)

10- ابن ‏صباغ مالکى مى‌‏نویسد: «هنگامى که امام حسین به نماز مى‌‏ایستاد، رنگش زرد مى‏‌شد، به او گفته شد این چه حالتى است که شما هنگام نماز پیدا مى‌‏کنید؟ فرمود: شما نمى‌‏دانید که من در مقابل چه کسى مى‌‏خواهم بایستم». (الفصول المهمة، ص 183)