صفات حسنه برای همه زیبا و نیکوست ولی برخی صفات نسبت به موقعیت فرد زیبایی و زیبندگی بیشتری پیدا میکند. پیامبر اکرم (ص) در روایتی به این مطلب اشاره مینمایند.
رسول اکرم (ص) میفرمایند: الْعَدْلُ حَسَنٌ وَ لكِنْ فِى الْامَراءِ احْسَنُ؛ السَّخاءُ حَسَنٌ وَ لكِنْ فِى الْاغْنِياءِ احْسَنُ؛ الْوَرَعُ حَسَنٌ وَ لكِنْ فِى الْعُلَماءِ احْسَنُ؛ الصَّبْرُ حَسَنٌ وَ لكِنْ فِى الْفُقَراءِ احْسَنُ؛ التَّوْبَةُ حَسَنٌ وَ لكِنْ فِى الشَّبابِ احْسَنُ؛ الْحَياءُ حَسَنٌ وَ لكِنْ فِى النِّساءِ احْسَنُ. (نهج الفصاحه ص578 ح 2006)
عدالت نيك است ولى از زمامداران نيكوتر است؛ سخاوت نيك است ولى از اغنيا نيكوتر است؛ تقوا نيك است ولى از علما نيكوتر است؛ صبر نيك است ولى از فقرا نيكوتر است؛ توبه نيك است ولى از جوانان نيكوتر است؛ شرم نيك است ولى از زنان نيكوتر است.
از این روایت استفاده میشود که هر فردی در موقعیت خاص خودش باید نسبت به برخی از صفات حسنه توجه بیشتری داشته باشد چرا که داشتن آن صفت بیشتر در عه تأثیر گذار است. به عنوان نمونه رعایت عدالت از سوی زمامدار موجب آرامش مردم و آبادانی کشور میگردد بنابراین عدالت صفتی است که یک زمامدار بیش از دیگران به آن نیاز دارد یا صفت شرم در مقابل نامحرمان توسط زنان موجب حفظ حریم آنها از دیگران گردیده و موجبات امنیت آنها را فراهم میآورد. بنابراین هر فرد نسبت به موقعیت خود باید ببیند به چه صفاتی بیشتر نیاز دارد و در به دست آوردن و حفظ آنها بیشتر کوشش کند.