اعتقاد به ولادت موعود یا عدم ولادت، چه اثری می‌تواند در انتظار منتظرین داشته باشد؟

اهل‌سنت اگرچه اصل ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام را قبول دارند، ولی اعتقاد به ولادت او ندارند؛ آنها معتقدند که حضرت ولی‌عصر، هنوز متولد نشده است! ولی شعیه امامیه و برخی دیگر از مذاهب اسلامی و غیر اسلامی، انتظار ظهور شخصی را می‌کشند که هم‌اکنون وجود دارد و ناظر اعمال و رفتار و گرفتاری‌های مسلمانان است. این نوع انتظار، یقیناً اثرات بیشتری در زنده نگه‌‌داشتن جامعه و ایجاد روحیه امید خواهد داشت؛ زیرا اعتقاد به اصل ظهور، برای کسی که نجات‌دهنده را در قید حیات و ناظر اعمال خود نمی‌داند، چندان تأثیری نخواهد داشت، برخلاف کسی‌ که معتقد است او زنده و بر تمام احوالش ناظر است و هنگام گرفتاری‌های شدید، به فریاد او خواهد رسید؛ به‌طور ‌حتم، اعتقاد به چنین منجی و انتظار چنین شخصی، تأثیر به‌سزایی در روحیه انسان منتظر خواهد داشت.
شیعیان به‌جهت اعتقاد به چنین انتظاری، همیشه درطول تاریخ، زنده بوده و هیچ‌گاه در سختی‌ها، امید خود را از دست نداده‌اند؛ آنها همیشه خود را در کنار منجی و مصلح خود احساس می‌کنند و این احساس، آثار تربیتی و ایمانی بیشتری خواهد داشت.