یک قطره از فضائل امیرالمومنین (ع)

روزی پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) سوار بر مرکبی از خانه خارج شد . علی (علیه السلام) نیز پیاده به راه افتاد. پیامبر (صلی الله علیه و آله) به او فرمود:

سوگند به خداوندی که محمد را به حق به پیامبری برانگیخته! کسی که تو را انکار کند به من ایمان نیاورده است و آن که (ولایت تو را منکر شود) به پیامبری من اقرار نکرده است و آن که کافر به تو باشد به خدا ایمان نیاورده است.

فضل تو از فضل من است و فضل من از فضل خداست. و این سخن خداست که می فرماید: بگو: باید منحصرا به فضل و رحمت خدا شادمان شوند که آن بهتر است از آنچه اندوخته می کنند.

پس مقصود از فضل خدا ، نبوت پیامبر شماست و مقصود از رحمت او، ولایت علی بن ابی طالب است و مقصود از کسانی که باید شادمان شوند شیعیان می باشند و این که فرمود: آن بهتر است از آنچه اندوخته می کنند .

یعنی: از آنچه مخالفین (از اهل و مال و فرزند در دنیا) جمع می کنند.