آیا عقیده به منجی و مهدویت عقیده‌ای شرقی است؟

فان فلوتن می‌گوید: «روحیه عموم شرقیان، دنبال‌کردن اخبار غیبی است. آنان علاقه فراوانی به کشف پرده‌های غیبی از آینده مجهول دارند؛ بنابراین اعتقاد به خلاصی‌بخش یا به تعبیر آنها، منقذ یا... با طبیعت شرقی انس دارد و این در نتیجه تاریکی‌های جهل و استبداد [حاکم بر آن منطقه] است».[۱]

ولی با یک بررسی به این نتیجه می‌رسیم که این عقیده تنها از سوی شرقی‌ها مطرح نیست، بلکه در میان همه ادیان و مکاتب و آیین‌های شبه‌دینی یافت می‌شود.
و وجود آن بدین سبب است که این عقیده با فطرت انسان ـ که در همه یکسان است ـ عجین شده است.

از سویی وجود این عقیده در مسلمین، مطابق آیات قرآن و روایات متواتر و اجماع مسلمین، بلکه همه ادیان و مکاتب فلسفی و غیرفلسفی است.
فیلسوف انگلیسی «برتراند راسل» می‌گوید:
«عالم در انتظار مصلحی است که سراسر گیتی را یکپارچه کرده و آنان را تحت یک پرچم و یک شعار درآورد».[۲]
و نیز پرفسور «انشتاین» ـ صاحب نظریه نسبیّت ـ می‌گوید:
«روزی که صلح و صفا تمام عالم را فرا گیرد و مردم با دوستی و برادری با یکدیگر زندگی کنند، چندان دور نیست».[۳]

---

_{پی‌نوشت‌ها
۱. السیادة العربیة، فان فالتون، ص۱۰۷.
۲. تأثیر علم بر اجتماع، برتراند راسل، ص۵۶.
۳. مفهوم نسبیّت، برتراند راسل، ص۳۵.}