آیا اعتقاد به امامت و ولایت امامان در کودکی، با تهدید و تحمیل بزرگان شیعه بوده است؟

این فرضیه بی‌شک باطل است؛ زیرا از سویی با قداست، تقوا و دین‌داری بزرگان شیعه سازگاری ندارد و از سوی دیگر اساساً دعوت به سوی امامان، جایگاه ویژه‌‌ای برای آنان فراهم نمی‌کرد تا توهم طمع به آن، باعث چنین دعوتی شود، بلکه این کار سبب ایجاد انواع محرومیت‌ها برای آنان بود؛ چرا‌ که امامانی که در سنین کودکی به امامت رسیدند، در زمانی قرار داشتند که شیعه به شدت زیر فشار حکومت قرار داشت؛ تا جایی که شیعیان حتی از جانشان هم بیمناک بودند. بنابراین دعوت آنها تنها ناشی از اعتقاد و باور راستین آنها بوده است.