چرا انتظار فرج، افضل اعمال است؟

حقيقت انتظار، آن است كه انسان منتظر و چشم به راه، خود و محيطش را براي آمدن منتظر و منجي موعود آماده كند. اين آمادگي، بسته به فرد مورد انتظار، معنا و ارزش مي‌يابد؛ براي مثال كسي كه منتظر زائر بيت الله است و مسافر او از سفر مكه مي‌آيد، طبعاً معناي انتظار براي او اين است كه خانه را مرتب كند و وسايل پذيرايي را فراهم سازد و…. منتظر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نيز به كسي گفته مي‌شود كه خود را براي آمدن چنين بزرگ ‌مردي آماده كند. طبيعي است كه بايد خود را در گروه بندگان صالح قرار دهد، دين را در زندگي خود جاري سازد و ديگران و محيط را براي آمدنش مهيا كند؛ از اين رو انتظار فرج، بنا بر فرمايش پيامبر (صل الله علیه و آله) افضل اعمال است بحارالانوار، ج52، ص122‌. و هر كس تلاش دروني او براي عبادت و عبوديت و كوشش بيروني او براي زمينه‌سازي و جهت دهي مردم و محيط بيشتر باشد، موفق‌تر است. انتظار فرج، به معناي اميد به آينده روشن و تحقّق ارزش ها و خوبي ها است. چنين نگاهي، به انسان، شور و نشاط و حركت مي دهد؛ به گونه اي كه هم برای اصلاح خود اقدام مي كند و هم محيط پیرامون خود را تحت تاثير قرار مي دهد. منتظر، ساكت و ساكن نمي ماند؛بلكه كارها و تلاش هاي خود را در جهت زمينه سازي براي تحقّق ظهور انجام مي دهد. چنين فردي‌ در جامعه، نه تنها خود را از انحرافات اعتقادي و عملي به دور نگه مي دارد؛بلكه سعي در ساختن و اصلاح كردن جامعه نيز دارد؛ بنابراين،انتظار،نه تنها يك عمل فردي كه يك كار جمعي و تشكيلاتي است كه به طور مداوم، جامعه و افراد را تحت تاثير قرار مي دهد و مي تواند ضامن سلامت فكري و عملي فرد و جامعه باشد. نيز انتظار، سبب استقامت و پايداري مسلمانان برابر فشارها و سختي ها مي شود و از يأس و نااميدي آنان، جلوگيري مي‌كند و به اين شكل، راه را براي غلبه و پيروزي آنان هموار مي كند. با اين وصف، انتظار، ظرفيّت و توانايي فراواني براي تحقق جامعه آرماني و اسلامي موعود، ايجاد مي كند كه در سايه اعمال فردي و جمعي، كمتر به چشم مي خورد؛ به همين سبب، با فضيلت ترين عمل ها شمرده شده است.