یکی از تلاوت‌های زیبا و نادر مرحوم عبدالباسط + فیلم

(بسم الله الرحمن الرحیم)

«عبدالباسط محمد عبدالصمد» در سال 1349 هجری قمری ( 1307 هجری شمسی) در روستای ارمنت از توابع استان قنا در جنوب مصر که با قاهره تقریباً 700 کیلومتر فاصله دارد به دنیا آمد.

 در 10 سالگی قرآن را حفظ کرد و به گفته خود عاشق قرآن بود و از خدا می‌خواست تا یک قاری مشهور بشود.

برای دانلود فیلم اینجا کلیک کنید

برای خرید ترتیل کامل قرآن مجید با تفکیک سوره ها با

صدای استاد عبدالباسط اینجا کلیک کنید

 او درباره تلاشش برای رسیدن به این هدف می‌گوید: شیخ «محمد رفعت» دو بار در هفته در روزهای دوشنبه و جمعه در رادیو تلاوت داشت و چون در روستای ما رادیو وجود نداشت، سه کیلومتر راه را پیاده طی می‌کردیم تا به صدای شیخ رفعت گوش بسپاریم.

 قرآن را در 10 سالگی و قرائات سبعه را در 12 سالگی و عشره را در 14 سالگی آموخت.

 علاوه بر حفظ قرآن، معانی را هم فرا می‌گرفت که در این باره می‌گوید: علم به معانی در رعایت وقف و دیگر قواعد لازم است.

 وی گرایش خود را بیشتر به قرائت قرآن و برگزاری لیالی قرآنی و دعوت‌های شخصی از کشورهای اسلامی و ضبط رادیویی و تلویزیونی اعلام می‌کرد و در ماه یکبار در رادیو تلاوت داشت.

 به گفته خود در تلاوت از برخی قاریان از جمله «شیخ مصطفی اسماعیل»، «شیخ شعشاعی» و «شیخ رفعت» نیز تاثیراتی پذیرفته است، اما در نهایت سبک منحصر به خود داشته و عمر تقلید را کوتاه می‌دانسته است.

 او در کشورهایی همچون عربستان سعودی، لبنان، سوریه، فلسطین (مسجدالأقصی)، عراق، قطر، سودان، پاکستان، هند، سنگال، مالزی، اوگاندا ،پاکستان، آفریقای جنوبی، 14 ایالت از ایالات متحده آمریکا که در آنها مراکز مسلمین وجود داشت، به تلاوت قرآن پرداخت که در لس‌آنجلس 6 نفر و در اوگاندا 92 نفر پس از شنیدن تلاوت او اسلام آوردند.

مرحوم عبدالباسط درباره سفر حج خود نیز چنین می‌گوید: یک بار در روضه شریف نبوی قرآن می‌خواندم، در آنجا سوره مزمل را تلاوت می‌کردم و حالت عجیبی داشتم؛ گویا در بهشت قرآن می‌خواندم؛ به یاد حدیث پیامبر بودم که فرمود: «بین محراب و منبر من بوستانی از باغ‌های بهشت است».

 وی همچنین درباره عشق خود به تلاوت قرآن با اشاره به اینکه درهمه اوقات دوست دارد قرآن بخواند و در طول روز هرگز از آن بی نیاز نمی‌شود گفته است: چون با قرآن انس گرفته‌ام و به آن عشق می ورزم؛ قرآن نگهدار من و همه چیز من است؛ ساعاتی که صفا و معنویت بر آن حاکم است در قبل از سپیده دم بر من رخ می دهد. وی در این باره افزوده است: انسان باید همواره قرآن بخواند؛ اگر او قرآن را رها کند، قرآن هم رهایش می‌کند.