آژیر خطر شیطان

(بسم الله الرحمن الرحیم)
از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمودند: وقتی این آیه «وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ

يَعْلَمُونَ» ( و آنان كه چون كار زشتى كنند يا بر خود ستم روا دارند خدا را به ياد مى ‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏ خواهند و چه كسى جز خدا گناهان را مى ‏آمرزد و بر آنچه مرتكب شده‏اند با

آنكه می ‏دانند[كه گناه است] پافشارى نمى ‏كنند.)، بر پیامبر (ص) نازل شد، ابلیس سخت ناراحت شد و بالای کوهی به نام ثور رفت وآژیر خطرش بلند شد و همه یارانش را به انجمن خود دعوت کرد،

همه بچه شیطان ها جمع شدند؛ ابلیس نزول آیات فوق را به اطلاع آنها رساند و اظهار نگرانی کرد و از آنها کمک خواست .

یکی از یاران او گفت: من با دعوت کردن انسان ها از این گناه به آن گناه ، اثر این آیه را خنثی می کنم. ابلیس سخن او را نپذیرفت . دیگری پیشنهاد شبیه اولی کرد؛ ولی باز مورد پذیرش ابلیس قرار نگرفت

تا این که میان شیطان ها ، شیطان کهنه کاری به نام «وسواس خناس» گفت: پیشنهاد من این است که فرزندان آدم را با وعده ها و آرزوهای طولانی آلوده کنیم (به آنها بگوییم الان برای توبه کردن زود

است و فرصت دارید)، وقتی آنها مرتکب گناه شوند خدا را فراموش کرده، بازگشت به سوی خدا(توبه) از خاطر آنان محو می گردد.

ابلیس گفت: مرحبا راه همین است. سپس این ماموریت را تا پایان دنیا به او سپرد.