مهمانی حضرت ابراهیم که موجب ایمان آوردن مهمان شد

خداوند متعال در این دنیا به همه انسانها چه کافر و مسلمان روزی عطا می‌کند. اما عطای اخروی مخصوص مومنان و افراد صالح است چرا که آخرت نتیجه عملکرد انسانها در این دنیاست.

در مورد عمومیت رزق الهی در دنیا داستان زیبایی وجود دارد که حاکی از لطف خداوند به همه بندگانش است. نقل شده است: حضرت ابراهيم عليه السّلام هرگز تنها و بدونِ مهمان غذا نمي خورد. گاهي كه مهمان نداشت سرِ راه مي ايستاد هر مسافري كه رَد مي شد او را دعوت به خوردن مي نمود .روزي شخصِ كافري از آنجا مي گذشت. حضرت ابراهيم از او دعوت كرد كه به خانه اش برود و با او هم غذا شود. وقتي كافر سرِ سفره نشست حضرت ابراهيم «بسم الله الرّحمن الرّحيم» گفت و از آن مرد نيز درخواست كرد كه اين عبارت را تكرار كند.  مرد گفت: من خدايي را نمي شناسم تا نام او را ببرم. حضرت ابراهيم ناراحت شد و فرمود: پس برخيز و برو.

مهمان بلند شد و از خانه بيرون رفت. در اين موقِع وحيِ الهي نازل شد كه: اي ابراهيم چرا مهمان را رد كردی. هفتاد سال ما به او روزي مي داديم يك روز رزقش را به تو حواله نموديم او را رد كردي؟ حضرت ابراهيم پشيمان شد. بنابراين به سرعت از خانه خارج گشت و خود را به مهمان رسانيد و از او درخواست كرد كه بازگردد. مرد كافر گفت: تا نگويي چرا دنبالم آمده اي برنمي گردم.

 حضرت ابراهيم ع جريان را تعريف كرد. كافر خجالت كشيد و گفت: خاك بر سرِ من كه از چنين خداوندِ بخشنده و مهرباني روي گردان بودم. آن گاه مرد به خداوند يگانه ايمان آورد و جزو نيكوكاران شد. (1)

1. بهشت جاودان ص 27