پشت من از داغ جانسوزت برادر جان شکست...

حبیب چایچیان (حسان) درباره حضرت عباس (ع) شعر زیبایی دارد. این شعر که در قالب غزل سروده شده است، در ادامه می‌آید:

راه من ، از کثرت دشمن ، زهر سو بسته بود

داغها پی در پی و غم ها به هم پیوسته بود

بس که از میدان ، درون خیمه ، آوردم شهید

بود سرتاپای من خونین و زینب خسته بود

هر شهیدی، شاهکاری داشت در اینجا، ولی

کارهایت ای برادر جان همه برجسته بود

تا به سوی خیمه برگردی مگر با مشک آب

جام در دستش رقیه ، منتظر بنشسته بود

من تک و تنها ، گشودم راه قربانگاه تو

گرچه دشمن ، هر زمان ، در هر طرف ، یک دسته بود

بر زمین افتاده دیدم پیکرت را غرق خون

مشک خالی و دو دست و پرچمی بشکسته بود

پشت من ، از داغ جانسوزت ، برادر جان شکست

چون که رکن نهضتم، بر همتت وابسته بود

هر چه کوشیدم، که در بر گیرمت، ممکن نشد

بس که دشمن ، جمله اعضایت، زهم بگسسته بود

خواستم ، آن گه ببندم چشمهایت را اخا

لیک پیش از من عدو با تیر چشمت بسته بود

ناله عباس را تا دشمن او نشنود

گریه اش ، در وقت جان دادن "حسان" آهسته بود