نگاهي به درونمايه و محور سوره ي همزه/تکبّر، زياني بزرگ

تکبّر، زياني بزرگ

در نُه آيه ي خجسته، سوره ي هُمَزه حالت متکبر بازنده اي را بيان مي دارد، که با حالت مؤمن سفارش کننده به حق و شکيبايي، اختلاف دارد؛ اين اختلاف هنگامي نمايان مي شود که ويژگي باختن جلوه گر مي شود. پس هرکه بپندارد دنيا را برده است، مال آن را گرد مي آورد و آن را برمي شمرد و با بدگويي و عيبجويي بر مردمان تکبّر مي ورزد و چه باختني بزرگتر از اينکه آدمي را به آتشي افکنده که استخوانهايش را خرد کند، آيا آتش، افزوخته نيست و به دلها نمي رسد؟ دوزخ به راستي زنداني دربسته به صورت ستونهاي دراز است.
واي و نفرين بر آنان که از روي برتري جويي و خودبزرگ بيني در روي مردمان، آنان را بد مي گويند و از روي فساد و فتنه انگيزي، چون مردمان نيستند، از آنان عيبجويي مي کنند. ميان کساني از ايشان که آشکارا کفر مي ورزند و يا ادّعاي ايمان دارند، تفاوتي نيست و اين ويژگيها، ويژگيهاي مؤمنان نباشد و ميان خداوند و هيچ آفريده اي، خويشاوندي و يا قرابتي نباشد که او را از کيفر اين کردارهاي گنهکارانه بازدارد.