(بسم الله الرحمن الرحیم)
«فَأَمَّا الْانسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَئهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبىّ أَكْرَمَنِ »
« امّا انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مىكند و نعمت مىبخشد(مغرور مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»»
رذیله اخلاقی:انسان نعمات را وسیله آزمایش خداوندی نداند.
اگر انسان باور نداشته باشد که نعمات او نشان ابتلاء و آزمایش خداوند سبحان است ،گرفتار این رذیله اخلاقی شده است.
هر کس باید بداند به میزانی که خدای سبحان فرد را با بلا و مصیبت آزمایش می کند،به همان میزان با غنا و ثروت و سلامت و فرزند و سایر نعمات آزمایش می کند.
مومن باور دارد که در هر دو وضعیت در حال آزمایش از سوی حضرت حق است و همین دیدگاه الهی سبب می شود تا لحظه ای در بندگی خویش نقصان روا نبیند و نسبت به محبوب اعتراض نداشته باشد.اما آن کس که گرفتار این رذیله اخلاقی می شود.در زمان استفاده از نعمات حضور خداوند سبحان را نادیده می گیرد و آن را آزمایش حق نمیپندارد.
- لینک کوتاه این مطلب
»
موسسه علمیه السلطان علی بن موسی الرضا(ع)
تاریخ انتشار:14 دی 1393 - 13:52
مطالب مرتبط...
نظر شما...