نگاهي به درونمايه و محور سوره نازعات

(بسم الله الرحمن الرحیم)
براي درمان سرکشي و غرور
 
گويا سوره ي نازعات، طغيان را از جان هدايت يافتگان اين سوره، برمي گيرد، امّا چگونه؟
 

 

نگاهي به درونمايه و محور سوره نازعات

 

 
1- با سوگند واژه هايي آتشين و پي در پي و يا با يادکرد فرشتگان مرگ يا حالت مرگ و يا خيل جنگجويان. (آيات 1-5)

 2- سوره، آدمي را از روزهاي لرزنده بيم مي دهد، آن هنگام که دلها، سخت هراسان مي شوند و ديدگان فرو مي افتند، چه کساني اين گونه اند؟ آنان که در دنيا مي گفتند: حتي اگر استخوان ريزه هاي پوسيده شديم، همان گونه که اينک هستيم، ديگر بار به زمين بازمي گرديم؟ قرآن به آنان مي گويد: آري؛ با يک فرياد، زمين شما را بيرون آورده، بر پشت هموار خود قرار مي دهد و آنان در زمين نه کژي مي بينند و نه ناهمواري. (آيات 6-14)

 3- سوره داستان موسي (عليه السلام) و فرعون را براي ما بازگو مي کند و اينکه چگونه فرعون سرکشي کرد و به هشدار فرستاده ي خدا بر او، گوش فرانداد و خدا هم او را به کيفر دنيا و آخرت گرفتار کرد. (آيات 15-25)
 
4- سوره، نشانه هاي پروردگار در آسمانها و زمين را به ما مي نماياند و از دانايي آشکار او که در نظام آفرينش تجلي يافته، سخن مي راند، که او چگونه آسمان را نگاه داشت و آن را [به اندازه ي معين] درست کرد و چگونه شبش را تيره و روزش را آشکار گردانيد و چگونه زمين را گسترانيد و آب و چراگاهش را از آن بيرون آورد و کوه ها را لنگر آن گردانيد... همه اينها براي زندگاني آدمي و چارپاياني است که او را ياري مي رسانند. (آيات 26-33)
 
 
5- پروردگار سپس هنگامه ي بزرگ را براي ما يادآور مي شود، آنجا که انسان آنچه را که در پي آن کوشيده، به يادآورَد. پروردگار روشن مي سازد که حکمت آفرينش در پاداش پاياني آن پديدار مي شود؛ آن هنگام که سرکشان در دوزخ افکنده مي شوند، در حالي که بهشت، جايگاه کساني مي شود که از ايستادن در برابر پروردگارشان هراسيدند. (آيات 34-41)
 
در پايان سوره، سياق، توجيهي را براي ما يادآور مي شود که منکران، بيهوده بدان چنگ در مي زنند؛ آن هنگام که آنان در پيرامون رستاخيز از يکديگر مي پرسند: فرا رسيدنش چه هنگام است؟ ليک تو کجا، رستاخيز کجا؟ علم آن نزد پروردگار است و پايان آن به سوي اوست، و تو [پيامبر]، تنها بيم دهنده اي هستي... بگذار از رستاخيز در هراس شويم، که در آن روز، حسرت تمامي جنبه هاي وجود ما را فرا مي گيرد، زيرا ما، عمرمان در دنيا را به اندازه ي صبح و يا شامگاهي در شمار مي آوريم. (آيات 42-46)
سوره اينگونه هدف خويش را براي هر که بخواهد، محقق مي سازد و اين هدف، درمان سرکشي و غرور آدمي است.

- لینک کوتاه این مطلب

» آيت الله سيّد محمّد تقي مدرّسي
تاریخ انتشار:11 مهر 1393 - 14:17

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد