نگاهي به درونمايه و محور سوره انفطار

تصويرهايي مستقيم از رستاخيز

سرآغاز سوره، نشانه هاي رستاخيز را بيان مي دارد، آن هنگام که نظامهاي آفرينش به ويراني مي گرايد و در پي آن آسمان از هم شکافته، اختران پراکنده، درياها از جا برکنده و گورها زير و زبر مي شوند... اين براي دلِ هوشيار، اندرزي بسنده است و آن دل مي پرسد: تمام اينها براي چه روي مي دهد؟ سپس به نوري الهي درمي يابد اين رويدادها به آن سبب روي مي دهد که انسان حسابرسي شود و پاداش گيرد و نخستين کسي که در آن روز انسان را محاکمه مي کند، نفس اوست، زيرا مي داند از نيکي و بدي چه پيش فرستاده و بازپس گذاشته است...

قرآن در پايان سوره، روز جزا را بيم مي دهد، آن هنگام که هيچ کس براي ديگري هيچ اختياري ندارد و در آن روز، فرمان از آنِ خداوند داور و دادگر است که بايد امروز آنچنان که شايسته است، از او پروا کنيم.